Kennis maken, hoe doen we dat eigenlijk in de hulpverlening? En staan we wel (genoeg) stil bij de gevolgen van de eerste indruk voor het verdere contact? Hebben we hier aandacht voor in het begin van de hulpverlening, of gaan we meteen “aan de slag” met het “probleem”?

 

We sturen een eerste schriftelijke uitnodiging of hebben een eerste telefonisch contact en hier begint de kennismaking eigenlijk al…

Hoe spreken we de ander aan? Met jij en je of u? Is het een formeel telefoongesprek waarin een secretaresse belt om een afspraak te maken voor een begeleider/behandelaar of bellen we zelf naar de cliënt? Is er ruimte om samen met de cliënt te onderzoeken hoe het eerste gesprek eruit moet komen te zien, of hebben wij dat op voorhand al bepaald? Vragen als waar spreken we af en met wie spelen hierin een hele belangrijke rol.

 

En dan die eerste afspraak.

Vaak hebben we al veel informatie over een cliënt gekregen via de verwijzende instantie. Bereid jij het gesprek voor door deze informatie vooraf allemaal door te nemen, of kies je er bewust voor om zonder deze informatie het gesprek te beginnen? En welke indruk krijgt de cliënt hierdoor? Vinden ze jou bevooroordeeld, onvoorbereid of maakt het ze niet zoveel uit?

Als ik voor mezelf spreek zijn dit vaak zaken waar ik meer bij stil zou kunnen staan, keuzes die ik bewuster en in meer overleg met de cliënt zou kunnen maken door hier meer het gesprek over aan te gaan.

 

En dan de invulling van het eerste gesprek nog. De meeste hulpverleners komen goed beslagen ten ijs met mooie intakeformulieren waarmee ze later prachtige analyses kunnen maken. Veelal richten we ons op de “problemen” die er spelen, wat heel logisch is, want daar kom je als hulpverlener natuurlijk ook voor. En dat is vaak ook waar de cliënten het meest vol van zitten en waar ze het graag over willen hebben, in de hoop dat jij ze kan helpen een oplossing te vinden.

 

Ik geloof dat als we ons, naast de problemen en lastverhalen, ook richten op de persoon die de cliënt is en wat er allemaal nog meer belangrijk is in hun leven, we toegang krijgen tot mooie en rijke verhalen. Die verhalen kunnen ons ook helpen om later in de hulpverlening in te zetten bij de problemen die mensen ervaren. Vaak ben ik op zoek naar manieren om die verhalen boven tafel te krijgen. Drie van deze manieren wil ik graag met jullie delen!

 

Download HIER de drie manieren van kennis maken waarmee je net die andere verhalen te horen krijgt!